Ή τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε..
Αμίμητη η ταινία με τον λεγόμενο, κο Μιγιάγκι, αμίμητος και ο τρόπος προπόνησης του μαθητή του Ντάνιελ με τις εργασίες του βαψίματος του φράχτη ή του καθαρισμού του αμαξιού, καθώς και την αργή και βασανιστική σειρά που απαιτούσε ο μεγάλος δάσκαλος, λέγοντας: “Left hand circle,right hand circle,now both hands...”.Φαντάζομαι ότι πολλοί από τους αναγνώστες και μη του περιοδικού μας γνωρίζουν τη ταινία "Karate Kid", εν έτος 1984. Όσο για εκείνους που δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται, γίνεται αναφορά στην υπομονή, την βαθιά γνώση, την αυτοκυριαρχία, τον σεβασμό και κατ’ επέκταση την δύναμη που κρύβει η σωστή εκμάθηση κάποιας πολεμικής τέχνης με αυτή ακριβώς την σειρά. Διότι, ίσως πέραν της ενημέρωσης του περιεχομένου των πολεμικών τεχνών χρήζει ιδιαίτερης σημασίας ποιές είναι ή ποιές θα έπρεπε να είναι οι σωστές απόρροιες που αφήνει στους αθλητές και στους αθλούμενους κάποια πολεμική τέχνη και μάλιστα ευρέως διαδεδομένη, όπως είναι, το KickBoxing.
Δυναμικό, σκληρό, μαχητικό, εντυπωσιακό αποτελούν λίγα από τα επίθετα που χαρακτηρίζουν το Kick Βoxing. Έλκει την καταγωγή του από το MuayThai, Καράτε, καθώς και τη δυτική πυγμαχία. Πρόκειται για ένα άθλημα πλήρους επαφής (fullcontact), που βασίζεται, όπως δηλώνει και η ονομασία του, σε κλοτσιές και γροθιές, ενώ, πέραν του επαγγελματικού επιπέδου ασκείται συχνά για αυτοάμυνα ή γυμναστική. Η προέλευση του είναι απ' την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική και περιλαμβάνει τις τεχνικές της πυγμαχίας και λακτίσματα απ το Καράτε Ντο και το Ταε κβο ντό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, ο Ιάπωνας καρατέκα TatsuoYamada καθιέρωσε για πρώτη φορά ένα άθλημα που σχεδιάστηκε με βάση την ταϋλανδέζικη πυγμαχία και το καράτε.
Παρά την καταγωγή του Kick Βoxingαπό την ταϊλανδέζικη πυγμαχία, τα δύο αθλήματα παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Οι αγώνες στην Ταϊλάνδη πραγματοποιούνται χωρίς προστατευτικά, με αποτέλεσμα οι αθλητές να σκληραγωγούνται πολύ και το θέαμα να γίνεται πολλές φορές ιδιαίτερα άγριο. Εν αντιθέσει, στο ερασιτεχνικό Kick Βoxing, υπάρχει χρήση προστατευτικών, καθώς και διαβάθμιση στα στυλ, ενώ η εξάσκηση γίνεται σε ρινγκ και οι ασκούμενοι φορούν γάντια, προστατευτικά ποδιών, θώρακες και κράνη. Βέβαια, σε επαγγελματικό επίπεδο δεν χρησιμοποιούνται σε καμία περίπτωση όλα ανεξαιρέτως τα παραπάνω προστατευτικά και κατ' επέκταση οι αθλητές είναι άρτια εκπαιδευμένοι και προετοιμασμένοι για τον αγώνα. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι..
Όπως δηλώνουν τα προαναφερθέντα στοιχεία το Kick Βoxing χάνεται στα βάθη της ιστορίας των πολεμικών τεχνών και ορίζει την απόλυτη γνώση του από την πλευρά των αθλητών που εμφανίζονται σε αγώνες, καθώς και την ανάλογη προσήλωση των προπονητών στην δημιουργία γενεών με έτοιμους και σωστούς αθλητές. Μπορεί το σωστό και το λάθος να ορίζονται με υποκειμενικές αξίες, γεγονός, όμως, που δεν χωράει στο συμπέρασμα, του αν ένας αθλητής είναι έτοιμος να αγωνιστεί. Ένα από τα μεγαλύτερα, ομολογουμένως, λάθη του αθλήματος τα τελευταία χρόνια δεν είναι άλλο από την εμφάνιση αθλητών χωρίς εμπειρία. Ένα άθλημα fullcontact απαιτεί την γρήγορη και καθοριστική κίνηση των χεριών και των ποδιών. Στο Kickboxing επιτρέπονται σχεδόν όλοι οι συνδυασμοί χτυπημάτων με χέρια και πόδια, εκτός από τα γόνατα και τους αγκώνες, ενώ απαγορεύονται τα πιασίματα και οι ρίψεις. Οι τεχνικές του αθλήματος είναι ποικίλες και αφορούν τα χτυπήματα των ποδιών και των χεριών. Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν πέντε βασικές κλωτσιές από τις οποίες προκύπτουν κι άλλες, όπως οι γυριστές και οι εναέριες κλωτσιές στο σώμα και το κεφάλι. Επομένως, είναι αναπόφευκτο να μην ηττηθεί κάποιος αθλητής που δεν έχει προπονηθεί τον κατάλληλο χρόνο που απαιτείται προκειμένου να αναδείξει τις δυνατότητές του.
Στο παρελθόν υπήρχαν σχολές που για ένα ή δύο χρόνια προπονούσαν τους αθλητές, από την ηλικία των 16 ετών, σε μία μόνο κίνηση, την βασική ευθεία γροθιά που χρησιμοποιείται στο κεφάλι, καθώς και στο σώμα. Πολλοί μαθητές εγκαταλείψανε το στυλ αυτό, καθώς ο ενθουσιασμός για την ταχεία εκμάθηση της πάλης δεν τους επέτρεψε να μάθουν τον σκοπό του προπονητή τους. Για όσους έμειναν, αγωνίστηκαν και είχαν το ταλέντο ο τρόπος της προκείμενης προπόνησης τους ακολούθησε εφ όρου ζωής κάνοντας ορισμένους από αυτούς όχι μόνο αξιέπαινους αθλητές και ανθρώπους, αλλά και αξιόλογους προπονητές. Το Kick Βoxing είναι άθλημα, όχι τρόπος επιβολής ισχύος, αρχή, που όσοι είναι στο ξεκίνημα οφείλουν να κατανοήσουν κι όσοι πορεύονται ήδη σε αυτό να διατηρήσουν και να διαδώσουν στους νεότερους.
Ο μη διαχωρισμός των ομάδων ανάμεσα στους επαγγελματίες αθλητές και τους αθλούμενους αποτελεί ένα επιπλέον τραγικό λάθος που πραγματοποιούν σε ορισμένες σχολές. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως συσχετισμός στην προπόνηση και τα ένστικτα που αναπτύσσονται ανάμεσα στους αθλούμενους και τους αθλητές. Το Kick Boxing είναι από την φύση του μαχητικό άθλημα, έδωσε όμως την δυνατότητα στους αθλούμενους να γυμναστούν σε τμήματα χωρίς επαφή, χωρίζοντας παράλληλα τους αθλητές σε επίπεδα ανάλογα με τις ζώνες τους. Έτσι μπορούν να γυμναστούν άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου χωρίς κίνδυνο τραυματισμού. Κάποιοι εκπαιδευτές αρνήθηκαν να εντάξουν τέτοια τμήματα στις σχολές τους και εν αντιθέσει, θέλοντας να εξάρουν την πεποίθηση του «ξέρω να ρίχνω ξύλο..» επέλεξαν ένα σκληρό τρόπο άσκησης με πολλούς τραυματισμούς και σωματική επαφή μεταξύ των αθλούμενων χωρίς χρήση των απαραίτητων προστατευτικών, δημιουργώντας προβλήματα σε μαθητές που σε άλλη περίπτωση θα ασχολούνταν ακόμη με το άθλημα.
Να τονιστεί, επίσης, ότι η αυτοάμυνα δεν επέρχεται με την διαρκή μόνο προπόνηση ή απλή γνώση των κινήσεων στο Kick Βoxing, καθώς ακόμη κι ένας επαγγελματίας αθλητής πιθανόν να μην μπορεί ν ανταπεξέλθει σε κατάσταση κινδύνου. Η δύναμη του θάρρους και η εγρήγορση σχετίζεται σε ένα πρώτο βαθμό με την προσωπικότητα του καθενός, το Kick Βoxing προσφέρει, όμως, την ανάπτυξη των στοιχείων αυτών και κατά βάση την προστασία του ατόμου κι όχι τόσο την επίθεση με σκοπό την άμυνα.
Έτσι, λοιπόν, «με έναν κουβά κι ένα σφουγγάρι..», τόσο απλά και με την ανάλογη υπομονή πρέπει να ξεκινά κάποιος το άθλημα του Kickboxing, όπως και κάθε πολεμική τέχνη ή απλή τέχνη. Ανεξάρτητα από το ταλέντο οι προπονητές οφείλουν να εμφυτεύουν στους μαθητές πέραν της πορείας που θα ακολουθήσουν την αρετή της υπομονής και της πίστης στην συνεχή προσπάθεια σε συνδυασμό με τον σεβασμό απέναντι στον συναθλητή και τον ίδιο τους τον εαυτό. Όπως άλλωστε συγκεντρώνει σε μια ρύση του ο Λάο Τσε, Κινέζος φιλόσοφος του 6ου αιώνα: «Το να ξέρεις τους άλλους είναι ευφυΐα. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι σοφία. Το να κυριαρχείς στους άλλους είναι ισχύς. Το να κυριαρχείς στον εαυτό σου είναι η πραγματική δύναμη». Μεγάλο στοίχημα. Καλή τύχη σε όσους το αντιλαμβάνονται και θα το επιδιώξουν.
Ευχαριστούμε θερμά τον κο Ευάγγελο Χασομέρη, αθλητή και προπονητή του KickBoxingγια την ανιδιοτελή συνεργασία του στην δημιουργία του άρθρου. Οι πολύτιμες συμβουλές του σχετικά καθαρά με τις τεχνικές του αθλήματος καθώς και η εμπειρία του στο αγώνισμα όντας αθλητής στάθηκαν σημαντικά διαπιστευτήρια της αξίας του αθλήματος όταν δημιουργείται η σωστή βάση. Σαφέστατα, οι εξαιρέσεις αξιόλογων προπονητών και αθλητών υφίστανται πέραν των προαναφερθέντων «λαθών» που παρατηρούνται κατά καιρούς στον χώρο του KickBoxing.
