Τετάρτη, 02 Σεπτεμβρίου 2020 13:54

Τι εξασκείται βάσει παράδοσης στο χωριό CHENJIAGOU και γιατί

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(3 ψήφοι)

Pierrakos DaoΗ στρατιωτική κληρονομιά του Τάι Τσι προέρχεται εν μέρει από τη γεωγραφία του. Πολλές από τις μάχες που διεξήχθησαν στην Κίνα ήταν στο βορρά. Η επαρχία Σανσί (Shanxi), από όπου προήλθε η οικογένεια Τσεν (πριν εγκατασταθεί στην επαρχία Χενάν), ήταν η κύρια στρατιωτική βάση για την υπεράσπιση του Μεσαίου Βασιλείου από βάρβαρους που κατέβαιναν από το Βορρά. Φαίνεται ότι "οι σκληροπυρηνικοί βόρειοι που κατεβαίνουν για να χτυπήσουν τους μαλθακούς νότιους" είναι ένα σχετικά παγκόσμιο πρόβλημα. Αντίθετα, οι πολεμικές τέχνες της Νότιας Κίνας και της Νοτιοανατολικής Ασίας ήταν τεχνικές με λαϊκή βάση, ασκούμενες για αυτοάμυνα. Δεν έχουν το τεχνικό σώμα (στρατιωτικής) γνώσης που έχουν τα βόρεια στυλ.

Guan Dao Chen Zhenglei 1Η τελευταία φορά που ένα μέλος της οικογένειας Τσεν αρματώθηκε και πήγε για να συμμετέχει σ’ έναν πόλεμο, πιθανότατα ήταν ο Τσεν Γουαντίνγκ (Chen Wanting ) κατά την έναρξη της δυναστείας των Τσινγκ (Qing dynasty 1644-1911), όταν η Κίνα κατακτήθηκε από τους Μαντσούριους. Μπορεί να μην ήταν στην εμπροσθοφυλακή αλλά τουλάχιστον ήταν ένας πολεμιστής τότε που οι πολεμικές τέχνες ήταν πραγματικά πολεμικές τέχνες. Μετά την ήττα, ο Τσεν Γουαντίνγκ επέστρεψε να ζήσει στο χωριό του. Τότε λέγεται πως δημιούργησε το Τάϊ Τσι, αντλώντας από τις πολεμικές τέχνες που ήταν δημοφιλείς εκείνη την εποχή και τις συνδύασε με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική και θεωρία.

Δε γνωρίζουμε αν ο Τσεν Γουντινγκ είχε βοήθεια από άλλους όταν δημιούργησε την τέχνη. Ούτως ή άλλως δεν ήταν ο πρώτος που είχε συνδέσει την Κινεζική ιατρική θεωρία με τις πολεμικές τέχνες, ούτε πιθανότατα να είναι και ο τελευταίος. Πραγματικά, υπάρχει πίσω από το Τάι Τσι μια λογική που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν κάποια στιγμή τα περισσότερα στυλ είχαν παρόμοιες έννοιες ή αλλιώς μια κοινή βάση που στην πορεία των χρόνων έχουν πλέον χαθεί ή παραμορφωθεί. Αυτό όμως που είναι σημαντικό για εμάς είναι ότι η ικανότητά του μεταδόθηκε μέσω μιας μεγάλης οικογένειας. Μιας οικογένειας αρκετά μεγάλης για να διασφαλίσει ότι κάθε γενιά θα είχε αρκετό ταλέντο για να διαδεχθεί την προηγούμενη, και όπου κάθε γενιά θα μπορούσε να διδαχθεί από την παιδική ηλικία με τον παραδοσιακό τρόπο.

Πέρα από κάποιον τυχαίο εξερευνητή, η Κίνα ήρθε ουσιαστικά σε επαφή με τη Δύση κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Μινγκ. Ωστόσο, λόγω της νοοτροπίας στρουθοκαμήλου των Κινέζων, αυτοί αγνόησαν τη δυτική τεχνολογία, με τρομερές συνέπειες για τη χώρα όσον αφορά τον εκμοντερνισμό της. Από την άλλη, αυτό σήμαινε ότι διατηρήθηκε η παράδοση για ακόμη μεγαλύτερο διάστημα και μέσα σ’ αυτήν το Τάι Τσι.

Τον καιρό περίπου που οι πρόγονοί μας πολεμούσαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ιαπωνία αναδυόταν σε μία μοντέρνα δύναμη και στις παράκτιες περιοχές και τα λιμάνια της Κίνας κυριαρχούντο από παραχωρήσεις προς τις ξένες δυνάμεις, στο εσωτερικό της Κίνας ο Τσεν Φακέ (Chen Fake ) χρησιμοποιούσε ακόμα το Τάι Τσι και πρωτόγονα όπλα για να υπερασπιστεί τις πόλεις από παράνομους και συμμορίες. Πέρα από το περίεργο μουσκέτο, στην ενδοχώρα δεν γνώρισαν την ευρεία διάδοση των σύγχρονων πυροβόλων όπλων παρά μόνο στον Εμφύλιο και τον ΣινοΙαπωνικό Πόλεμο. Ακόμη και τότε ήταν μόνο οι επίσημοι στρατοί που τα είχαν. Τα όπλα κοστίζουν χρήματα, και μόνο ο αυτοκράτορας μπορούσε να τα αντέξει οικονομικά.

Όπως κάθε άλλη Κινεζική πολεμική τέχνη, έτσι και το Τάι Τσι έχει πολλά και διάφορα όπλα που για έναν αρχάριο αυτό μπορεί να φέρνει σύγχυση. Το Τσεν έχει μονά και διπλά σπαθιά, τη σπάθα σε λόγχη, τη λόγχη, το κοντάρι, το μακρύ κοντάρι και το κοντάρι σε δύο μέρη. Διδάσκεται επίσης η βεντάλια αλλά δεν είναι στα παραδοσιακά όπλα του χωριού καθώς επίσης έχουν προστεθεί και τα διπλά ραβδιά. Το κοντάρι, γνωστό και ως κοντάρι του λευκού πιθήκου δεν έχει τη δική του ξεχωριστή ρουτίνα και όλες οι τεχνικές περιλαμβάνονται στη ρουτίνα της λόγχης.

Τα όπλα λοιπόν και οι ονομασίες τους είναι:

 Μονό ξίφος (διπλής κοπής λάμα) (Dan Jian)
 Μονή σπάθα (κυρτή σπάθα μονής κοπής) (Dan Dao)
 Λόγχη Ανθός του Αχλαδιού – Κοντάρι του Λευκού Πιθήκου (Li Hua Qiang - Bai Yuan Gun)
 Μακρυά Σπάθα σε λόγχη της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (Chun Qiu Dadao/Guandao)
 Διπλό Ξίφος (Shuang Jian)
 Διπλές Σπάθες (Shuang Dao)
 Διπλοί Γάτζοι (Shuang Gou)
 Διπλά Ρόπαλα (Shuang Jian)
 13 κινήσεων Μακρύ Κοντάρι (3 μέτρα) (Shi San Gan)
 Κοντάρι δύο τμημάτων (Saozi Gan)

chen bing jian 1

Υπάρχουν βασικά δύο τύποι όπλων, αυτά που ένας πολίτης μπορεί να χρησιμοποιήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, την οικογένειά του και την περιουσία του, και αυτά που ένας στρατιώτης μπορεί να χρησιμοποιήσει στον πόλεμο. Το ξίφος, η σπάθα, το δόρυ και η μεγάλη σπάθα σε κοντάρι είναι παραδείγματα στρατιωτικών όπλων, ενώ το μακρύ κοντάρι και κανονικό κοντάρι μοιάζουν περισσότερο με λαϊκά όπλα. Το Τάι Τσι κλίνει προς τα στρατιωτικά όπλα.

Το ξίφος και η σπάθα είναι ένα είδος εφεδρικών όπλων. Ένας αξιωματικός στην αρχαία Κίνα θα έφερε ένα ξίφος όπως ένας αξιωματικός σήμερα θα είχε ένα πιστόλι. Το ξίφος, όντας διπλής λάμας, είναι ένα δύσκολο όπλο για να το μάθεις πολύ καλά και οι περισσότεροι από εμάς πιθανότατα να κοβόμασταν αν επρόκειτο να το χρησιμοποιήσουμε στην πραγματικότητα. Η σπάθα αντιθέτως, κόβοντας μόνο από τη μία πλευρά με κινήσεις για να κόβει και να κομματιάζει είναι πιο εύκολη στη χρήση και θα μπορούσε να την κουβαλάει ο μέσος στρατιώτης.

Αν πρόκειται να πας στη μάχη όμως θα ήθελες να έχεις το πιο μακρύ όπλο που μπορείς να έρθει στην κατοχή σου. Εδώ λοιπόν έρχονται η λόγχη και η σπάθα σε δόρυ. Παρότι στη θεωρία η μεγάλη αυτή σπάθα είναι σαν την κανονική, και θα ήταν παρόμοιο στη χρήση για να το μάθεις καλά, και μόνο το βάρος του σαν όπλο σήμαινε ότι θα πρέπει να είσαι πολύ καλός για να το χειριστείς και ήταν συχνά η επιλογή των κορυφαίων στρατηγών. Παρομοίως, η λόγχη είναι ένα πολύ εκλεπτυσμένο όπλο, όμως επειδή είναι εύκολο να χρησιμοποιηθεί και σε βασικό επίπεδο καρφώματος, αυτό σήμαινε ότι το κουβαλούσε και ο μέσος πεζικάριος.

Γενικώς οι Κινεζικές πολεμικές τέχνες έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο περιστροφής των μακριών όπλων. Το όπλο κινείται πολύ κοντά στο σώμα και περιστρέφεται σε κάθετο επίπεδο είτε στα αριστερά είτε στα δεξιά του σώματός. Αυτό γινόταν έτσι ώστε να σκοτώνεις μόνο τον αντίπαλο που θέλεις και όχι τον καλύτερό σου φίλο που στέκεται δίπλα σου, ούτε το άλογο πάνω στο οποίο κάθεσαι.

Κάτι άλλο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι οι στρατοί γνωρίζουν με βεβαιότητα πως πάνε για να πολεμήσουν, οπότε αν ένα όπλο είναι λίγο ενοχλητικό στη μεταφορά του, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Από την άλλη πλευρά, οι στρατοί συχνά έπρεπε να βαδίσουν μερικές εκατοντάδες χλμ, οπότε η μεταφορά ενός μακρυού κονταριού μήκους 4 μέτρων θα ήταν πραγματικό βάρος, ακόμα κι αν επρόκειτο για αξιωματικό καβάλα στην πλάτη του αλόγου. Επίσης σε ένα πολυπληθές πεδίο μάχης δεν πρόκειται να υπάρχει και πολύς χώρος για να το κραδαίνεις. Επομένως, το μήκος των λεγόμενων μακρών όπλων δεν ήταν και πολύ μεγάλο…

Τα πραγματικά μακρυά όπλα προτιμούνταν από απλούς ανθρώπους που ήθελαν να υπερασπιστούν τα σπίτια τους. Ένας καλός μαχητής μακρυού κονταριού θα μπορούσε να αντιμετωπίσει πολλούς αντιπάλους. Από την άλλη πλευρά, ένας κορυφαίος επαγγελματίας στρατιώτης μπορεί να κληθεί να χρησιμοποιήσει το μακρύ κοντάρι για να υπερασπιστεί την πύλη της πόλης. Υπό την προϋπόθεση ότι το υπόλοιπο τείχος ήταν αρκετά ισχυρό, ο πολεμιστής αυτός θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει μια ολόκληρη ορδή ληστών. Γι 'αυτό το λόγο, το Chen Τάι Τσι περιλαμβάνει εξάσκηση σε μεγάλο κοντάρι.

Τα άλλα όπλα που θα χρησιμοποιούσε ένας χωρικός είναι τα πραγματικά κοντά όπλα, όπως τα μαχαίρια πεταλούδες που προτιμούν τα νότια στυλ. Αυτά τα όπλα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να υπερασπιστεί τον εαυτό του εάν του επιτεθούν στο δρόμο προς την αγορά ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι εύκολο στην απόκρυψη και στη μεταφορά. Δεν θα κουβαλούσε κανείς ένα όπλο που το είχε στο πεδίο της μάχης και το οποίο ίσως να μη χρησιμοποιούσε ποτέ, έτσι δεν είναι;

Εν κατακλείδι, η κληρονομιά του Ταϊ Τσί προέρχεται από τη βόρειο Κίνα, όπου το κύριο μέλημα ήταν η καταπολέμηση των εισβολέων που έρχονταν απ’ έξω. Κατά συνέπεια, τα παραδοσιακά όπλα που περιλαμβάνονται (και κυρίως στο στυλ Chen) δεν είναι τα όπλα αυτοάμυνας που θα βρει κανείς σε άλλα στυλ.

Παναγιώτης Πιερράκος

Διαβάστηκε 505 φορές
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Σαμουράι Οι Φόρμες και η χρήση τους »